Posted on

1/4 triatlon Willebroek – 1:53:15 – 10/137

Goh, wat nu … Ironman Maastricht was gewoon zalig én mijn sportief doel voor dit jaar. Maar is het niet wat vroeg om aan mijn winterslaap te beginnen? Even getwijfeld of ik nog een long-distance triatlon zou doen in het najaar, maar uiteindelijk heb ik er voor gekozen om deel te nemen aan enkele kleinere wedstrijden in de buurt. Kleiner zowel qua afstanden als qua organisatie. Kleiner betekent echter ook dat het moeilijker is om me echt te motiveren …

Maar soit, plannen kan altijd nog, vandaag stond ik, samen met 136 andere deelnemers, aan de start van de kwarttriatlon van Willebroek. Domper was dat de parkeerplaats op zo een kleine kilometer van de startzone was … niet echt handig … Gelukkig was ik thuis vroeg genoeg vertrokken.

Continue reading “1/4 triatlon Willebroek – 1:53:15 – 10/137”
Posted on

IRONMAN Maastricht – 10:00:22

5 augustus 2018, maanden naar uitgekeken, een dag om niet snel te vergeten.

Het begon allemaal om half vijf ‘s ochtends. Hoewel nog nacht, was ik vóór de wekker wakker. Ondanks de stress toch stevig ontbeten, om een uur later aan te komen in het centrum van Maastricht. Klokslag 6 uur kwam de melding dat het water van de Maas maar liefst 26 graden was en dat het dus een non-wetsuit race zou zijn. Nog even alles dubbel gecheckt in de wisselzone waarna ik me naar de start begaf. De startzone was zalig, overal gemotiveerde atleten en een massa toeschouwers.

Continue reading “IRONMAN Maastricht – 10:00:22”
Posted on

IRONMAN 70.3 Luxembourg – 04:31:28

Na vier maanden behoorlijk intensief trainen, stond er op 17 juni eindelijk een eerste test op het programma, de Ironman 70.3 in Remich, Luxemburg. Hoewel in mijn trainingsschema met dikke letters aangeduid was dat ‘THIS IS TRAINING, NOT A RACE’, was ik zo gemotiveerd en had ik er zo zin in dat ik op voorhand wist dat ik me eens volledig wou laten gaan. En dat gebeurde ook 🙂

Continue reading “IRONMAN 70.3 Luxembourg – 04:31:28”
Posted on

Training april #mychallenge #ironmanMaastricht

In april 44u getraind, goed voor 818 kilometer. Hoogtepunt was ongetwijfeld het tripje naar Koblenz. Zalig om daar te fietsen!

zwemmen: 18,5 (6u19)
fietsen: 676,76 km (28u23)
lopen: 122,63 (9u19)

Posted on

#de1000km voor Kom op tegen Kanker

Het Hemelvaartweekend stond volledig in het teken van het fietsen. Naar jaarlijkse gewoonte was het de 1000 km voor Kom op tegen Kanker. Waar Steven en ik vorig jaar één tocht voor ons namen, waren we dit jaar iets ambitieuzer :).

Op zaterdag zijn we van Antwerpen naar Ingelmunster gereden. Daar aangekomen zijn we dan in groep langs Oudenaarde, Geraardsbergen, … terug naar Mechelen gereden. Zalige rit, met onder meer de beklimming van mijn Edelare #zalig #genieten ! Vanuit Mechelen terug naar Antwerpen, met een totaal van 276 kilometer in de benen (https://www.strava.com/activities/1008448618).

De dag erna was nog iets extremer. Van Antwerpen naar Mechelen gefietst, vervolgens in groep richting Ninove én terug. Tot slot via een ommetje terug naar huis. Totaal van 304 kilometer, bijna twaalf uur op de fiets gezeten! (https://www.strava.com/activities/1010443482)

Toch wel behoorlijk zot om op twee dagen 580 kilometer te rijden. En het vreemde is, Steven en ik zaten nog behoorlijk goed. Door constant te eten en te drinken kan je heel wat bereiken! De pijntjes kwamen eigenlijk pas achteraf, maar na een week ben ik terug in optima forma.

En nu start ik met zwemmen 🙂 #roadtoIronman2018

Posted on

Marathon Antwerpen – 2:58:15 – 92/2060

Na vijf jaar vandaag eindelijk terug aan de start van een marathon. Doel was een eindtijd van drie uur, maar of dat echt realistisch was, zou vandaag blijken. De trainingen waren wel behoorlijk vlot verlopen en ik was gespaard gebleven van blessures.

Doel was om het vlagje van de drie uur te volgen, daar zo lang mogelijk bij te blijven en eventueel op het einde er nog voorbij te gaan. Maar die strategie viel al snel in het water, want van zodra het startschot gegeven werd, ben ik er meteen ingevlogen. Rustig beginnen zit nu eenmaal niet in mijn genen :).

Na 21 kilometer had ik een tijd van 1u23, een toptijd. Toen wist ik wel al dat ik dit tempo niet zou volhouden. Ik had al iets te veel krachten verbruikt, en het lastigste deel moest nog komen. Vanaf kilometer 28 verlaagde mijn tempo dan ook aanzienlijk, en vanaf kilometer 32 was het beginnen rekenen: lukt het nog om onder de drie uur te blijven?

Uiteindelijk werd het nog spannend, met een tijd van 2:58:15 kwam ik over de finish. Doel geslaagd, misschien had ik mijn wedstrijd wat beter moeten indelen, maar dat strookt gewoon niet met wie ik ben: van in het begin gas geven :).

Ik ben echt wel tevreden dat ik na vijf jaar zo een tijd neerzet. Dit was mijn negende marathon (de tiende moet iets speciaal zijn, niet ?) en slechts tweemaal finishte ik met een snellere tijd.

De tijd is wel gekomen om eindelijk voor de IRONMAN te gaan :).

Posted on

Blaarmeersentrail – 11/93

Gisteren gestart in de Blaarmeersentrail in Gent. Na een drukke voormiddag (praktijkexamen duiker-hulpverlener – geslaagd 🙂 ) even getwijfeld of ik wel zou starten, maar uiteindelijk toch maar mijn loopschoenen aangetrokken.

De Blaarmeersentrail is een wedstrijd van 18 kilometer, zes ronden over een heel zwaar parcours. De eerste ronde moest ik toch even slikken: zand, modder, een berg (vroegere skipiste) met trappen (heel veel trappen …), smalle paadjes, takken die overal in de weg hangen, … kortom, een echte trail 🙂 Best wel leuk, maar het was niet het parcours om er een goede tijd neer te zetten.

Door alle hindernissen heb ik eigenlijk nooit lang aan mijn tempo kunnen lopen. En de beklimming van die skiberg was echt wel moordend … vanaf ronde vier daar elke ronde opnieuw moeten stappen (of was het kruipen) … Echt niet te doen.

Een tijd lang heb ik op de zevende plaats gelopen, maar uiteindelijk zijn er me nog enkele atleten voorbij gestoken. Uiteindelijk kwam ik als elfde over de finish met een tijd van 1u23. Identiek aan de tijd die ik twee weken geleden liep op de halve marathon.

Volgende wedstrijd: Marathon van Antwerpen op 23 april (Rotterdam was helaas al volzet 🙁 )

 

Posted on

Bardelaereloop Lembeke – Victory

Als voorbereiding op de marathon van Rotterdam in april, stond ik vandaag aan de start van de Bardelaereloop in Lembeke. Mogelijke afstanden waren 5, 10, 21 en 26 kilometer. Alle deelnemers startten op hetzelfde moment. Bart en ik kozen voor de 21 kilometer met als doel ons wedstrijdtempo van de marathon te lopen (of iets sneller natuurlijk :)). Ik had er wel zin in, het was immers al heel lang geleden dat ik nog eens aan de start van een wedstrijd stond.

Het deelnemersveld was vrij beperkt, dus een top vijf plaats moest er wel inzitten.

Van bij de start voelde ik dat het goed zat, al vrij snel vormde zich een kopgroep van zeven man, die al vrij snel uiteenviel. Na een snelle rondvraag bleek dat ik de enige in de kopgroep was die de halve marathon liep. De anderen liepen 10 kilometer.

Na één ronde liep één atleet weg van het groepje, ik ging in de achtervolging samen met iemand anders, maar het tempo lag toch iets te hoog.

Na tien kilometer zat de wedstrijd er op voor de mannen rondom mij en liep ik plots op de eerste plaats. De overige tien kilometer geprobeerd om mijn tempo constant te houden (rond 15 km/u), en hoewel ik vooral in de laatste rond wat begon last te krijgen, finishte ik als eerste met een ruime voorsprong 🙂 Halve marathon in 1u23, perfect op schema voor Rotterdam.

Bart finishte 20 minuten later, ook mooi op schema voor de marathon.

Rotterdam, here we come 🙂

Posted on

Marathon des Alpes-Maritimes / Nice – Cannes 2015

Het doel op sportief vlak dit jaar was de Marathon des Alpes-Maritimes in Nice. Starten in een zee van lopers, onder een stralende zon in november, van Nice naar Cannes, alles leek perfect om mijn PR van 2u47 te verbeteren.

Helaas ben ik mijn zwaarste trainingsweek niet goed doorgekomen. 110 kilometer in een week lopen bleken er net vijf te veel te zijn, met als resultaat een stressfractuur aan mijn linkerenkel. Hoewel ik in de weken hierna nog stiekem hoopte op deelname, bleek al snel dat dat vrij onrealistisch was…

Dus naar Nice als personal coach van mijn broer Bart.

Nice is zalig en zeker als het baadt in een loopsfeer. Gewoon het besef dat iedereen met loopschoenen daar is voor het zelfde doel heeft mij vaak koude rillingen gegeven. De start van de marathon was dubbel, enerzijds zalig genieten van de sfeer, anderzijds een traantje wegpinken omdat ik aan de zijlijn stond. En wat een massa! De laatste loper vertrok maar liefst vijf minuten later dan de eerste!

DSC_3990

Voor Bart was het zijn eerste marathon. Ambitie was uitlopen, met een lichte hoop op een tijd van onder de vier uur. Vertrokken bij het ballonnetje van de vier uur, liep hij na de eerste bevoorrading reeds enkele honderden meters ervoor. Na 21 kilometer lag hij perfect op schema, maar het zwaarste moest dan nog komen natuurlijk. De eerste dertig kilometer waren genieten, daarna begon het lastiger te worden met opkomende krampen. Uiteindelijk is hij mooi geëindigd in een tijd van 4u04, echt wel knap voor een eerste marathon!

Met mijn fiets slaagde ik er in om Bart meer dan tien keer te zien tijdens zijn marathon, voor bevoorrading, voor wat peptalk, voor wat verfrissing. Super om de marathon zo te volgen en zeker voor herhaling vatbaar!

De sfeer was zo magisch en ik heb er zo van genoten, dat ik terug weet waarom ik het doe, waarom ik zoveel train. In Nice kom ik ooit terug voor een Ironman, daar ben ik zeker van. Maar misschien eerst een paar kleinere doelen stellen … :).