In april 44u getraind, goed voor 818 kilometer. Hoogtepunt was ongetwijfeld het tripje naar Koblenz. Zalig om daar te fietsen!
zwemmen: 18,5 (6u19)
fietsen: 676,76 km (28u23)
lopen: 122,63 (9u19)
Training april #mychallenge #ironmanMaastricht
#de1000km voor Kom op tegen Kanker
Het Hemelvaartweekend stond volledig in het teken van het fietsen. Naar jaarlijkse gewoonte was het de 1000 km voor Kom op tegen Kanker. Waar Steven en ik vorig jaar één tocht voor ons namen, waren we dit jaar iets ambitieuzer :).
Op zaterdag zijn we van Antwerpen naar Ingelmunster gereden. Daar aangekomen zijn we dan in groep langs Oudenaarde, Geraardsbergen, … terug naar Mechelen gereden. Zalige rit, met onder meer de beklimming van mijn Edelare #zalig #genieten ! Vanuit Mechelen terug naar Antwerpen, met een totaal van 276 kilometer in de benen (https://www.strava.com/activities/1008448618).
De dag erna was nog iets extremer. Van Antwerpen naar Mechelen gefietst, vervolgens in groep richting Ninove én terug. Tot slot via een ommetje terug naar huis. Totaal van 304 kilometer, bijna twaalf uur op de fiets gezeten! (https://www.strava.com/activities/1010443482)
Toch wel behoorlijk zot om op twee dagen 580 kilometer te rijden. En het vreemde is, Steven en ik zaten nog behoorlijk goed. Door constant te eten en te drinken kan je heel wat bereiken! De pijntjes kwamen eigenlijk pas achteraf, maar na een week ben ik terug in optima forma.
En nu start ik met zwemmen 🙂 #roadtoIronman2018
Marathon Antwerpen – 2:58:15 – 92/2060
Na vijf jaar vandaag eindelijk terug aan de start van een marathon. Doel was een eindtijd van drie uur, maar of dat echt realistisch was, zou vandaag blijken. De trainingen waren wel behoorlijk vlot verlopen en ik was gespaard gebleven van blessures.
Doel was om het vlagje van de drie uur te volgen, daar zo lang mogelijk bij te blijven en eventueel op het einde er nog voorbij te gaan. Maar die strategie viel al snel in het water, want van zodra het startschot gegeven werd, ben ik er meteen ingevlogen. Rustig beginnen zit nu eenmaal niet in mijn genen :).
Na 21 kilometer had ik een tijd van 1u23, een toptijd. Toen wist ik wel al dat ik dit tempo niet zou volhouden. Ik had al iets te veel krachten verbruikt, en het lastigste deel moest nog komen. Vanaf kilometer 28 verlaagde mijn tempo dan ook aanzienlijk, en vanaf kilometer 32 was het beginnen rekenen: lukt het nog om onder de drie uur te blijven?
Uiteindelijk werd het nog spannend, met een tijd van 2:58:15 kwam ik over de finish. Doel geslaagd, misschien had ik mijn wedstrijd wat beter moeten indelen, maar dat strookt gewoon niet met wie ik ben: van in het begin gas geven :).
Ik ben echt wel tevreden dat ik na vijf jaar zo een tijd neerzet. Dit was mijn negende marathon (de tiende moet iets speciaal zijn, niet ?) en slechts tweemaal finishte ik met een snellere tijd.
De tijd is wel gekomen om eindelijk voor de IRONMAN te gaan :).
Blaarmeersentrail – 11/93
Gisteren gestart in de Blaarmeersentrail in Gent. Na een drukke voormiddag (praktijkexamen duiker-hulpverlener – geslaagd 🙂 ) even getwijfeld of ik wel zou starten, maar uiteindelijk toch maar mijn loopschoenen aangetrokken.
De Blaarmeersentrail is een wedstrijd van 18 kilometer, zes ronden over een heel zwaar parcours. De eerste ronde moest ik toch even slikken: zand, modder, een berg (vroegere skipiste) met trappen (heel veel trappen …), smalle paadjes, takken die overal in de weg hangen, … kortom, een echte trail 🙂 Best wel leuk, maar het was niet het parcours om er een goede tijd neer te zetten.
Door alle hindernissen heb ik eigenlijk nooit lang aan mijn tempo kunnen lopen. En de beklimming van die skiberg was echt wel moordend … vanaf ronde vier daar elke ronde opnieuw moeten stappen (of was het kruipen) … Echt niet te doen.
Een tijd lang heb ik op de zevende plaats gelopen, maar uiteindelijk zijn er me nog enkele atleten voorbij gestoken. Uiteindelijk kwam ik als elfde over de finish met een tijd van 1u23. Identiek aan de tijd die ik twee weken geleden liep op de halve marathon.
Volgende wedstrijd: Marathon van Antwerpen op 23 april (Rotterdam was helaas al volzet 🙁 )
Bardelaereloop Lembeke – Victory
Als voorbereiding op de marathon van Rotterdam in april, stond ik vandaag aan de start van de Bardelaereloop in Lembeke. Mogelijke afstanden waren 5, 10, 21 en 26 kilometer. Alle deelnemers startten op hetzelfde moment. Bart en ik kozen voor de 21 kilometer met als doel ons wedstrijdtempo van de marathon te lopen (of iets sneller natuurlijk :)). Ik had er wel zin in, het was immers al heel lang geleden dat ik nog eens aan de start van een wedstrijd stond.
Het deelnemersveld was vrij beperkt, dus een top vijf plaats moest er wel inzitten.
Van bij de start voelde ik dat het goed zat, al vrij snel vormde zich een kopgroep van zeven man, die al vrij snel uiteenviel. Na een snelle rondvraag bleek dat ik de enige in de kopgroep was die de halve marathon liep. De anderen liepen 10 kilometer.
Na één ronde liep één atleet weg van het groepje, ik ging in de achtervolging samen met iemand anders, maar het tempo lag toch iets te hoog.
Na tien kilometer zat de wedstrijd er op voor de mannen rondom mij en liep ik plots op de eerste plaats. De overige tien kilometer geprobeerd om mijn tempo constant te houden (rond 15 km/u), en hoewel ik vooral in de laatste rond wat begon last te krijgen, finishte ik als eerste met een ruime voorsprong 🙂 Halve marathon in 1u23, perfect op schema voor Rotterdam.
Bart finishte 20 minuten later, ook mooi op schema voor de marathon.
Rotterdam, here we come 🙂
Teylers museum
Het Teylers Museum is het oudste museum van Nederland. Het is sinds 1784 onafgebroken voor het publiek opengesteld. De aanwezige collectie is in haar authentieke samenhang te bewonderen. In tijden waar een groot vraagteken wordt geplaatst bij de klassiek tekstbordjes in musea en er steeds meer ingezet wordt op nieuwe technologieën om de museumbeleving te optimaliseren, is het opmerkelijk te zien dat in dit museum, opgericht als het kennisinstituut voor Kunst en Wetenschap, er bewust voor gekozen wordt om alles in zijn authentieke staat te behouden, dus ook de tekstbordjes.
Sommige objecten zijn echt wel indrukwekkend, zoals de ‘ongemeen grote’ elektriseermachine uit 1784. Eind 18de eeuw was het onderzoek naar elektriciteit populair, onder meer bij Martinus van Marum. Met behulp van glasschijven met een diameter van 1,65 meter poogde hij bliksem op te wekken, en met succes. Nog lang nadat de machine voor wetenschappelijk onderzoek irrelevant was geworden, trok ze veel aandacht. Zelfs Napoleon kwam het in 1811 bekijken, en ook in de 21ste eeuw is het een heel interessant en imposant stuk!
De laatste keer dat de machine gebruikt werd als demonstratie was in de jaren 60 van de vorige eeuw. De toen opgewekte energie was zo krachtig dat het het einde van de elektriseermachine betekende. Ik was verheugd te horen dat het museum momenteel bezig is met het maken van een replica. Wanneer de replica terug gebruikt wordt, breng ik zeker een nieuw bezoek aan het Teylers Museum.
Party @ #FOMU
Het fotomuseum in Antwerpen bestaat vijftig jaar en dat zal Antwerpen geweten hebben. Vanavond was het groot feest voor iedereen met centraal de opening van de presentatie Photography Inc. Van luxeproduct tot massamedium. Boeiend om eindelijk daguerreotypes in het echt te zien, naast de prachtige foto’s en oude fototoestellen. De evolutie gaat snel, dat maakt deze presentatie nog maar eens duidelijk.
Het museum baadde in het feest, geholpen door zalige muziek, taart en cava. Ook morgen en overmorgen is het feest in het fotomuseum, dus ben je in de buurt, spring zeker eens binnen!
#GoeBezig #FOMU
Marathon des Alpes-Maritimes / Nice – Cannes 2015
Het doel op sportief vlak dit jaar was de Marathon des Alpes-Maritimes in Nice. Starten in een zee van lopers, onder een stralende zon in november, van Nice naar Cannes, alles leek perfect om mijn PR van 2u47 te verbeteren.
Helaas ben ik mijn zwaarste trainingsweek niet goed doorgekomen. 110 kilometer in een week lopen bleken er net vijf te veel te zijn, met als resultaat een stressfractuur aan mijn linkerenkel. Hoewel ik in de weken hierna nog stiekem hoopte op deelname, bleek al snel dat dat vrij onrealistisch was…
Dus naar Nice als personal coach van mijn broer Bart.
Nice is zalig en zeker als het baadt in een loopsfeer. Gewoon het besef dat iedereen met loopschoenen daar is voor het zelfde doel heeft mij vaak koude rillingen gegeven. De start van de marathon was dubbel, enerzijds zalig genieten van de sfeer, anderzijds een traantje wegpinken omdat ik aan de zijlijn stond. En wat een massa! De laatste loper vertrok maar liefst vijf minuten later dan de eerste!
Voor Bart was het zijn eerste marathon. Ambitie was uitlopen, met een lichte hoop op een tijd van onder de vier uur. Vertrokken bij het ballonnetje van de vier uur, liep hij na de eerste bevoorrading reeds enkele honderden meters ervoor. Na 21 kilometer lag hij perfect op schema, maar het zwaarste moest dan nog komen natuurlijk. De eerste dertig kilometer waren genieten, daarna begon het lastiger te worden met opkomende krampen. Uiteindelijk is hij mooi geëindigd in een tijd van 4u04, echt wel knap voor een eerste marathon!
Met mijn fiets slaagde ik er in om Bart meer dan tien keer te zien tijdens zijn marathon, voor bevoorrading, voor wat peptalk, voor wat verfrissing. Super om de marathon zo te volgen en zeker voor herhaling vatbaar!
De sfeer was zo magisch en ik heb er zo van genoten, dat ik terug weet waarom ik het doe, waarom ik zoveel train. In Nice kom ik ooit terug voor een Ironman, daar ben ik zeker van. Maar misschien eerst een paar kleinere doelen stellen … :).
Knoesselloop 10 miles – 0:59:54 – 7/64
Vandaag stond ik aan de start van de Knoesselloop. 10 mijl verspreidt over vier rondjes, waarbij ik telkens mijn voordeur passeer. Een thuismatch dus … en eentje met ambitie. In 2012 kwam ik hier immers als eerste over de meet 🙂
Veel hangt natuurlijk af van de atleten die aan de start verschijnen. Met 64 vertrokken we, meteen nam ik de leiding, maar bijna direct werd ik voorbij gestoken door een atleet. En die ging hard, te hard om het tempo te kunnen volgen…
Dus aangepikt bij het achtervolgend groepje. Met drie probeerden we de kloof met de eerste zo klein mogelijk te houden. Maar voor een iemand ging het blijkbaar niet snel genoeg, en hij ging solo op jacht naar de eerste plaats. Op dat moment zakte ons tempo een beetje, waardoor er volk uit de achtergrond opdook. Op het moment dat Belgisch kampioene halve marathon op en over ons ging, versnipperde ons groepje en moest ik helaas afhaken.
De laatste ronde nog behoorlijk hard gelopen omdat ik toch onder het uur wou finishen. Na 0:59:54 kwam ik als zevende over de meet, tevreden over de tijd, over de plaats en over de conditie.
Nice, here we come
#IWillComeBackStronger