Koers Bavegem

Twijfels, ja twijfels, zou ik koersen ? De regen en het onweer van gisteren zorgde ervoor dat ik om kwart na twee nog steeds aan het twijfelen was of ik nu wel of niet zou starten in Bavegem. Te weinig getraind, regen, kasseikes, … het leek mij alsof ik daar toch niet zou presteren.

Gelukkig zijn we om twintig na twee toch nog in de auto gesprongen en richting ‘Rembrandt’ gereden, want misschien heb je het al gezien, ik sta vandaag in de krant 🙂

Het  begon al positief bij de inschrijving: ik schreef me (zoals zo vaak) als laatste in en kreeg het nummer 39. Lang geleden dat er zo weinig coureurs waren, waardoor ik het gevoel kreeg dat het misschien wel mogelijk was om een klein prijsje te rijden.

Maar er zat blijkbaar nog meer in mijn benen (vandaag zijn ze zo slap als een vod …). Na enkele ronden, toen er zich reeds een kopgroep van zeven coureurs gevormd was, was het peloton langzaam aan in slaap aan het vallen. Het was zelfs zo erg dat sommigen zich kwaad maakten omdat mijn ploegmaat verscheidene maal demareerde om hen wakker te schudden. Als je je daarvoor al moet kwaad maken … Als reactie hierop ging ik dan ook maar eens demareren, ik kreeg twee gelijkgezinden mee in mijn wiel, en al vrij snel verdween het peloton in de verte.

Ontsnappen is één zaak, voorop blijven is een andere natuurlijk … Elke ronde werd het lastiger om het hoge tempo te behouden. Gelukkig kregen we nog versterking van een vierde man, waardoor de inspanningen iets beter verdeeld konden worden. Toch voelde ik mijn krachten steeds verder weglopen …

Het was dan ook een opluchting toen ik achter ons groepje de groene vlag zag rijden: geheel het peloton was uit koers genomen, dus ik was al zeker bij de eerste tien.

Toen mijn vluchtgezellen in de voorlaatste ronde begonnen te demareren moest ik echter lossen. Volledig leeg, maar tevreden, konden we terug naar huis keren.