Indeland triatlon – 04:34:07 – 3/51 AG 45-49

Na Ironman Lanzarote stonden er twee halve triatlons op het programma: de Indeland triatlon op 29 juni in Aldenhoven, Duitsland, en de Ironman 70.3 Luxembourg op 13 juni in Remich. Helaas verliepen beide wedstrijden niet zoals gehoopt …

Ik was er nochtans klaar voor. Na Lanzarote lukte het me om vrij snel de draad weer op te pakken en na een succesvol trainingsweekend met de Poelies, trok ik met heel wat zelfvertrouwen richting Duitsland voor de Indeland triatlon. Een zogenaamde ‘club’-wedstrijd, dus met heel wat Poelies aan de start. En dat was best wel genieten, daar aan de Blausteinsee, in goede compagnie, onder een felle zon.

De start was aan de Blausteinsee, de aankomst was in Aldenhoven. Twee aparte wisselzones betekent toch steeds wat meer plannen. Om 8u30 stond ik op raceochtend aan T2 (tweede wisselzone) in Aldenhoven om mijn loopgerief klaar te zetten. Vandaar met de fiets naar T1 (eerste wisselzone), en dat was toch wel even slikken. T1 en T2 lagen toch wel verder uit elkaar dan ik dacht … bijna een half uur fietsen! Ik dacht dat ik veel te vroeg aan de start zou staan, maar eigenlijk was ik maar net op tijd… En supervreemd, in T1 mocht je je fiets op een willekeurige plaats zetten, dus niet op nummer… dat heb ik nog nooit meegemaakt…

Als een vis in het water…

Bij de start in het water dobberde ik naast teamgenoot Hendrik, toch wel een betere zwemmer dan ik. Zodra het startsein weerklonk, nam hij de kop en begon stevig door te zwemmen. Het lukte me om in zijn benen te blijven en doordat we helemaal vooraan links aan het zwemmen waren, was er ook geen geduw en getrek. Zo rustig en snel heb ik nog niet vaak gezwommen tijdens een wedstrijd!

Helaas begon mijn zwembril aan te dampen waardoor ik steeds minder kon zien… en na zo’n 900 meter was ik plots Hendrik’s benen kwijt… jammer… Even mijn zwembril afgespoeld en dan behoorlijk snel nieuwe benen gevonden om in te zwemmen. Ik zat in een groepje van vijf, en rondom ons was niemand te zien. Eens uit het water zag ik Hendrik op zo een 30 meter van mij naart de wisselzone lopen. 1900 meter op 0:30:23, zo snel heb ik nog nooit gezwommen! Toen zat ik al in positie 4/51 in mijn leeftijdsgroep, dus het zag er heel goed uit.

Plat…

Bij het fietsen had ik niet meteen een supergevoel, maar het lukte wel om voldoende kracht te zetten. Vrij snel begon ik me echter onzeker te voelen in de bochten, het leek alsof er iets raar aan de hand was met mijn achterwiel. En ja hoor, na 35 km stond ik aan de kant met een platte band. Ooit moest het gebeuren, na tientallen wedstrijden was dit de eerste keer materiaalpech… en helaas lukte het me niet om de buitenband van het wiel te halen. Ik heb daar echt meer dan 20 minuten staan te sukkelen en begon de hoop te verliezen… Maar uiteindelijk is het toch gelukt, en zodra ik terug in mijn ritme kwam, ging de rest van het fietsen wel goed.

Na 2:33:01 fietsen kwam ik in de wisselzone met gemengde gevoelens… en terwijl ik met de fiets aan de hand door de wisselzone aan het lopen was, begon ik me steeds harder te ergeren aan de vele putten in het gras. Mijn fiets stuiterde van hier naar daar, echt niet normaal. Niet meer gefocust deed ik iets te snel mijn helm los (je mag je helm pas losmaken als je fiets in de wisselzone geplaatst is), waardoor ik bij het verlaten van de wisselzone werd tegengehouden door een scheidsrechter… zucht … gelukkig geen penalty, maar wel meer dan een minuut verloren om me te excuseren…

Toch podium!

Het lopen ging goed, ik kon meteen een mooi tempo lopen. Ondertussen was het behoorlijk warm geworden, maar dat stoorde me niet, integendeel. Maar dat kon niet gezegd worden van de andere atleten. Ik heb nog nooit zoveel atleten aan de kant zien staan en liggen … ziekenwagens kwamen aan en af gereden en er kwam zelfs een helikopter om bijstand te verlenen….

Uiteindelijk kwam ik na 1:23:43 lopen aan de finish van de Indeland triatlon. Eindtijd: 04:34:07. Zonder die materiaalpech zou ik gefinisht zijn onder de 04:15:00, goed voor een top tien plaats in het algemeen klassement. Maar zelfs met pech stond ik, tot mijn verbazing, nog op het podium van mijn age-group! En was de winnaar van mijn age-group slechts vijf minuten voor mij.